‘Au, wat doet dit boek pijn.’
Een nieuwe recensie in Zin magazine: ‘Wat een rake en goed geschreven observatie van het menselijk onvermogen.’
Een nieuwe recensie in Zin magazine: ‘Wat een rake en goed geschreven observatie van het menselijk onvermogen.’
Lezeres Anna plaatste een mooie recensie op Hebban.nl en gaf IJsheiligen maar liefst vijf sterren:
“Het boek wegleggen tijdens het lezen is geen optie, het verhaal zuigt je mee totdat je het boek , na een onverwachte ontknoping, dicht slaat.”
We hebben op Spotify een playlist aangemaakt voor het boek. Alleen de Piazolla stukken ontbreken, omdat ze niet op Spotify staan. Hierbij een aanvulling vanuit youtube, met twee nummers die horen bij het slothoofdstuk:
Vrijdagnacht 16 juni was ik te gast bij Pieter van der Wielen voor de rubriek Open Kaart van VPRO’s Nooit Meer Slapen. We spraken over IJsheiligen en wat ik van mezelf meebracht naar deze roman, zoals het onderwerp klasse en de tango. Ook mocht ik vragen uit een kaartenbak trekken, lastige vragen als: ‘Wat is je grootste ondeugd?’ en ‘Wat voelt lekker?’
Sommige lezers helpen je om je eigen boek meer te doorgronden en Pieter van der Wielen is zo’n lezer. Hij zei: “Een thema dat blijft terugkomen in je roman is de lust die mensen blijft overvallen, met heel veel verschillende motieven. Lust tegen beter weten in.” Ik antwoordde, hardop nadenkend, dat niet alles te beheersen en te controleren is, ook al verlangt deze tijd dat vaak wel van mensen. Je verlangen is soms groter dan je ratio. En dat is zeker een thema in dit boek.
Vanwege de muziek in IJsheiligen. In dit fragment luistert hoofdpersoon Harry naar het nummer Lunático van Gotan Project terwijl hij met ca. 140 kilometer per uur over de A1 zoeft in zijn Audi S8.
Maandag 12 juni was ik te gast bij Opium Radio 4 om met presentator Jan Mom te praten over IJsheiligen.
De uitzending is hier terug te luisteren.
Muziek speelt een grote rol in deze nieuwe roman, het boek heeft min of meer een eigen soundtrack. In de uitzending hoor je onder meer het Adagio uit Pianoconcert in F, H 18/7 van Franz Joseph Haydn en Jeanne y Paul van Astor Piazolla.
Dit is het nummer waar het motto van de roman naar verwijst: I get along without you very well. Het liefst had ik de uitvoering van Hoagy Carmichael zelf gehad, met zijn lieve stem. Maar die kan ik nergens vinden. Toch past Sinatra ook goed bij het hoofdpersonage Harry, de topadvocaat.
Meindert heeft ergens een halfbroer over wie hij nooit mocht praten, maar die wel zijn jeugd, en meer nog het leven van zijn moeder, aanzienlijk heeft bepaald. Nu zijn moeder ouder en vergeetachtiger wordt, begint ze opeens, in flarden, over haar oudste zoon te vertellen. Meindert besluit zijn halfbroer te gaan zoeken, al was het maar omdat die misschien een antwoord heeft op de vraag waar Meinderts vader vandaan kwam. Hij vindt Erik, een totaal ander type dan hij. De twee mannen voeren vanaf het eerste ogenblik een koude oorlog met elkaar. Hoe idealen, jaloezie, eenzaamheid en pijn, het lot en de verbondenheid tussen bloedverwanten vormgeven en bepalen. IJsheiligen is een indringende roman over botsende wereldbeelden, klasseverschillen en menselijk onvermogen. Lees hier een fragment.
De pers over IJsheiligen
NRC: “In haar tweede roman voert Florence Tonk twee broers op die elkaar veertig jaar niet zagen. (…) Het verhaal heeft vaart en er is veel oog voor grappige details. En het is nog spannend ook. Tonk weet de spanning er zelfs zo goed in te houden dat ik de roman maar moeilijk weg kon leggen.”
Knack: “In IJsheiligen beschrijft Florence Tonk wat er gebeurt als twee mannen met een totaal tegengestelde levensfilosofie worden gedwongen worden met elkaar in conflict te gaan. (…) Wat IJsheiligen zo bijzonder maakt, is dat Tonk er steeds weer in slaagt de lezer op het verkeerde been te zetten.” (vier sterren)
Zin Magazine: “Au, wat doet dit boek pijn. (…) Wat een rake en goed geschreven observatie van het menselijk onvermogen.”
Flow: “Florence Tonk weet te ontroeren met een verhaal dat actueel, persoonlijk en maatschappelijk interessant is.”
Hebban.nl: “Het boek wegleggen tijdens het lezen is geen optie, het verhaal zuigt je mee totdat je het boek, na een onverwachte ontknoping, dichtslaat.”(vijf sterren)