Een jonge vrouw uit een ‘goed milieu’ weet niet hoe snel ze haar kille ouderlijk huis in Bloemendaal moet verlaten en stort zich prompt in een onaangenaam huwelijk. Het is begin 1970 en Nora wil leven naar de hippieachtige geest van de tijd, maar daar is haar man niet van gediend, niks vrijheid en bloemen in het haar. Aalt is een bange, boze man die het Nora betaald wil zetten dat ze hem ooit eens afgewezen heeft en daarna uit medelijden toch met hem is getrouwd.

Ze krijgen een kind, Erik, en enkele jaren erna wordt Meindert geboren, vrucht van een korte zomerliefde. Zodra Aalt doorkrijgt dat er een koekoeksjong in het nest zit heeft hij de ultieme stok om Nora mee te slaan, scheidt onmiddellijk van haar en sleurt Erik als zijn eigendom mee naar zijn ouders. Labiel als Nora is van het onfrisse huwelijk laat ze onmachtig alles gebeuren en zwijgt.

Hoewel Meindert al jong hoort over zijn halfbroer weet hij weinig van hem en waarom hij weggehaald is door zijn vader, zijn moeder kan er niet over praten. Pas veertig jaar later zoekt hij alsnog contact met hem en dan gaat langzaam de doos van Pandora open.

Waarom ik dacht dat het een prettige weglezer zou zijn weet ik niet, de lieve verstrengelde boompjes op de omslag misschien, de soepele schrijfstijl? Maar het is een verraderlijk onderkoeld geschreven drama over het onvolmaakte leven dat ik u van harte aanbeveel.

(recensie door Marlèn)