Als onbekende auteur word je niet zo snel ingekocht door de Bruna. Je moet dan minstens een grote prijs hebben gewonnen, óf bij de Wereld Draait Door zijn geweest, anders verkoopt het te weinig en blijven ze met teveel voorraad zitten. Dacht ik.

Tot ik een tijdschrift ging kopen en wat auteursexemplaren aan bevriende schrijvers ging versturen bij mijn postkantoor/Bruna. Ik liet, in een ongewoon uitbundige bui, de recensie uit Zin zien, het blad dat ik kwam kopen voor mijn archief. En de eigenaar vroeg meteen: ‘Wil je hier niet liggen? Breng maar een stapeltje, ‘in consignatie’.’ En nu lig ik er dus. Als tip, op drie. En hij gaat klanten vertellen dat het verhaal zich in deze wijk afspeelt en dat de schrijfster er ook woont. Dat schijnt het goed te doen.