Bij de Bruna
Als onbekende auteur word je niet zo snel ingekocht door de Bruna. Je moet dan minstens een grote prijs hebben gewonnen, óf bij de Wereld Draait Door zijn geweest, anders verkoopt het te weinig en blijven ze met teveel voorraad zitten. Dacht ik.
Tot ik een tijdschrift ging kopen en wat auteursexemplaren aan bevriende schrijvers ging versturen bij mijn postkantoor/Bruna. Ik liet, in een ongewoon uitbundige bui, de recensie uit Zin zien, het blad dat ik kwam kopen voor mijn archief. En de eigenaar vroeg meteen: ‘Wil je hier niet liggen? Breng maar een stapeltje, ‘in consignatie’.’ En nu lig ik er dus. Als tip, op drie. En hij gaat klanten vertellen dat het verhaal zich in deze wijk afspeelt en dat de schrijfster er ook woont. Dat schijnt het goed te doen.
Meindert heeft ergens een halfbroer over wie hij nooit mocht praten, maar die wel zijn jeugd, en meer nog het leven van zijn moeder, aanzienlijk heeft bepaald. Nu zijn moeder ouder en vergeetachtiger wordt, begint ze opeens, in flarden, over haar oudste zoon te vertellen. Meindert besluit zijn halfbroer te gaan zoeken, al was het maar omdat die misschien een antwoord heeft op de vraag waar Meinderts vader vandaan kwam. Hij vindt Erik, een totaal ander type dan hij. De twee mannen voeren vanaf het eerste ogenblik een koude oorlog met elkaar. Hoe idealen, jaloezie, eenzaamheid en pijn, het lot en de verbondenheid tussen bloedverwanten vormgeven en bepalen. IJsheiligen is een indringende roman over botsende wereldbeelden, klasseverschillen en menselijk onvermogen. Lees hier 